MEDYAGÜNDEM- Yeni Şafak yazarı Salih Tuna, dün Taraf’ta yer alan “Obama Taraf’a konuştu” başlıklı “1 Nisan şakası haberini fena sarakaya aldı.
“Oral Çalışlar bu hanımefendiye hiç acımadı mı?” başlıklı yazısında, topu topu 1 dakika süren bir görüşmeden nasıl “Obama Taraf’a konuştu” sonucu çıkarıldığını sorgulayan Tuna, yazısına önce Oral Çalışlar’a iltifatla başladı:
“Herkes Ahmet Altan’dan sonra bu gazete artık iflah olmaz derken dolu dolu bir gazete çıkarmayı başardı. Üstüne üstlük tirajı da arttırdı, daha ne olsun. Taraf gazetesinin çiçeği burnunda genel yayın yönetmeni Oral Çalışlar’dan bahsediyorum. Dağılan yahut dağılmak üzere olan bir gazeteyi kısa bir sürede toparlamak gerçekten kolay değildir. Oral Çalışlar’ı kutlamak gerek. Lakin… Taraf gazetesinin dünkü nüshasını görünce şaştım kaldım. Hatta, hiç kusura bakmasın, bu nasıl ‘editoryal zeka’ dedim. ‘Obama Taraf’a konuştu’ haberi nasıl oluyor da manşet değeri kazanmıyor, sadece ön sayfadan görmekle yetiniliyor. Bundan daha çarpıcı bir manşet mi bulmuşlar peki? Nerdeee!”
Taraf’taki haberin iç sayfadaki başlığı da “Obama’yla one minute” şeklindeydi. Tuna’dan okuyalım:
“’One minute’ alegorinizi sevsinler demeyin, görüşme gerçekten de bir dakika sürmüş. Sizin anlayacağınız, ‘Obama Taraf’a konuştu’ haberine kaynaklık eden görüşmenin süresi bir dakika.
Görüşmeyi gerçekleştiren hanımefendi (Şebnem İşigüzel) vaktiyle (1993) eşiyle birlikte turist olarak geldikleri İstanbul’da cüzdanını kaybeden Obama’yla nasıl tanıştıklarını uzun uzun anlattıktan sonra, Obama’nın bir dakikalığına Oval Ofis’te kendisini kabul ettiğini söylüyor.
Okuyalım: ‘Fazla zamanımız yoktu. Erdoğan’la ilgili vasat bir iki soru sormayı düşünüp vazgeçtim. Korktuğumdan vazgeçtim. Obama’dan değil, Erdoğan’dan korktuğumdan…’
Hasan Cemal’i sormuş ama! Öyle diyor.
Demek ki korkmamış veya hanımefendinin Sayın Başbakan’dan bizim bilmediğimiz başka korkuları var. (Belki de bu korkular kendisini önemli hissetmesine neden oluyordur, kim bilebilir, Allah envaiçeşit insan yaratmış.)
Hanımefendi ‘Türkiye gündeminden epeyce bir şey sordum’ diyor. (Maşallah, bir dakikaya epeyce şey sıkıştırmış.)
Obama’nın ne cevap verdiğini çok orijinal anlatıyor, dinleyelim: ‘Bunları kendi başbakanınıza soracaksınız ben Amerika Birleşik Devletleri Başkanıyım’ dedi, güldük…’
Hanımefendi niye güldüyse artık, ben olsam ağlardım. Hayır yani, Obama hangi ülkenin başkanı olduğunu söylemek zorunda kaldığı için olsa gerek gülmüş, sen niye gülüyorsun?! Gülmekle kalsa iyi; Başbakan Erdoğan’a neden sormadığını durduk yere Obama’ya anlatmaya koyulmuş: ‘Tayyip Erdoğan şakadan pek hoşlanmayabilir..’ dedim. Erdoğan’dan korktuğumu ona itiraf ettim.. ‘Niye’ diye sormadı. Uğurlamak üzere ayağa kalktı…’
Meğer Türkiye’ye dair ‘epeyce’ sorusu da ‘şakadan’ ibaretmiş; Obama ayağa kalkmasın da ne yapsın. İşi yok da bir de, ‘niye’ diye mi sorsun?!”
Tuna’nın yazısındaki şu satırlar Oral Çalışlar’a yönelik:
“Sevgili Oral Çalışlar’a bu haberi niye manşet yapmadın demekle yanılmışım ki ne kadar, özür diliyorum. İmdi, başka bir soru soracağım: Bu haberin nesini ‘Obama Taraf’a konuştu’ şeklinde verdin? Dahası bu haberi niye ön sayfadan gördün? Hadi bize acımadın ‘fake’ haber okuttun, hanımefendinin kendini bu kadar rezil etmesine de mi acımadın?”
