İtiraf ediyorum: Kılıçdaroğlu’nun kaynağı benim!
Kimi zaman neyi yazsam diye kara kara düşünürüm, kimi zaman da neyi yazmasam diye. Konu elemenin konu bulmaktan daha zor olduğu günler vardır, ne sandınız.
Bugünkü yazı yolculuğuna çıkmadan evvel bir kez daha yaşadım bunu. Hangi konuyu yazsam diğerinin hatırı kalıyordu.
En son elediğim konu da İslam’a hakaret eden o provokatör “film” paçavrasıydı.
Öyle bir paçavra ki yönetmeni olduğu söylenen Sam Bacile adlı birinin gerçekten var olup olmadığı bile belli değil.
Zaten oyuncular da “filmin” konusundan haberdar değil. Ben de ABD elçiliğine yapılan saldırıya kadar böyle bir filmin varlığından haberdar değildim.
Libya ve Mısır’daki saldırıların aylar önce planlandığı söylendiğine göre birilerinin aylar önce bu paçavradan haberdar oldukları besbelli. (E tabii 11 Eylül saldırılarının yıldönümüne denk getirmek için bir parça plan programa ihtiyaç var .)
Neyse, daha fazla uzatmayalım; dedim ya bu konuyu eledim. Hem birçok köşe yazarı dün yazdı, bugün de yazanlar olur nasılsa…
Üniversitenin kapısında nöbet tutarak başörtülü öğrencileri taciz eden “Uzaylı Profesör”e mahkemenin verdiği ceza da bir hayli çarpıcıydı ama onu da geçtim.
Ne ki, Aydınlık gazetesinin bu haberi veriş şekli aklımın köşeciğine takıldı kaldı. Sekiz sütuna manşet çekmişlerdi: “Laikliğin Bedeli Tecilsiz Hapis”
Demek ki Aydınlıkçılarda milim gelişme yok. Üniversite kapılarında başörtülüleri taciz etmeyi “laiklik” sanmaya devam ediyorlar hâlâ.
Uzun lafın kısası, Kılıçdaroğlu’nun kendini var etme gayretini yazmak için bu konuları eledim.
İlginçti.
Daha evvel ancak medyanın ittirmesiyle gündeme gelen Kılıçdaroğlu, Afyonkarahisar faciasının sabotaj olduğunu iddia etme tarzıyla tek başına gündeme gelmeyi başarmıştı.
Gerçekten çok ilginçti.
İddiasını önce üst düzey muvazzaf bir komutana dayandırdı, haber kaynağı sorgulanınca üst düzey muvazzaf komutanı emekliye dönüştürdü, o da sorgulanınca, dümeni “birisi”ne kırdı.
“Ben ana muhalefet partisi lideriyim. Bana her yerden bilgi gelir” dedi, “Bırakın bilgi gelmeyi, en yetkin insanları ararım ve konuşurum. Bana gelen bilgiler olayın sabotaj olduğu yönündedir ağırlıklı olarak. Hatta birisi bana aynen şunu söyledi; yüzde 99 bile demiyorum. Yüzde 99.5. Ben bu işin uzmanı değilim arkadaşlar..”
Sabah gazetesinden Mahmut Övür mezkur ifadeyi, “Sanıyorum bu bilinmezlik nedeniyle Kılıçdaroğlu da ucu açık bir cümle kuruyor” şeklinde okurlarına sundu.
İşte itiraf ediyorum o “birisi” bendim.
Anlatayım:
O gün moralim çok bozuktu. Acayip yalnızdım. Bir arkadaşımı aradım, sürekli meşguldü. Diğerinin telefonu kapalıydı. Bir diğeri de telefona çıkmıyordu.
Naçar, Kılıçdaroğlu’nu aradım. Sağ olsun çalar çalmaz açtı. “İddian doğru” dedim, “Hem de yüzde 99 doğru, sakın geri adım atma.”
Söylediğim kelimesi kelimesine bundan ibaretti.
Bunu neden, “Birisi bana aynen şunu söyledi; yüzde 99 bile demiyorum; yüzde 99. 5” şeklinde kamuoyuna yansıttı, bilemiyorum.
Gerçeklik duygusu oluşturmak için durduk yere işin içine buçuk ilave etmekle, Mahmut Övür kardeşimin dediği gibi cümlenin ucunu açık bırakmış oldu. (Böylesi açık cümleleri kapatmak da her zaman zordur.)
O “birisi” bendim ama “buçuk” bana ait değildi.
Diyeceksiniz ki sen nerden biliyorsun yüzde 99 Nerden bileceğim, bana da “birisi” anlattı.
Telefonla arayıp “yüzde 98 bile demiyorum yüzde 98,5 sabotaj” dedi.
Yüzde 98’i doğru ben sadece buçuk ilave ettim.
Galiba morali bozuk ve yalnız biriydi.
SALİH TUNA/YENİ ŞAFAK
