Soner Yalçın bugün Sözcü gazetesinde “Basın özgürlüğü” diye yaygara yapanların nasıl Fetocu terör örgütüne boyun eğdiklerini yazdı. Özellikle bir ismi… CHP milletvekili Enis Berberoğlu.. Bakın ne dedi: “Korkup Pensilvanya’ya biat etmeye gidip, dönüşünde Silivri zindanında iken beni işten çıkaran ve şimdi, CHP milletvekili olup dokunulmazlığa kavuşunca, toplu ağlama seanslarında nutuklar atan Enis Berberoğlu mu basın özgürlüğünü sağlayacak?” Yazısı ise şöyle:
Medya…
Toplu ağlama seanslarını gelenek haline getirdi.
Medya…
Ağlamayı ve kendini acındırmayı pek seviyor.
Toplu ayinler yapıyor; “arkadaşlarımızı hapsettiler…”
Başka?
Başka yok…
Medya…
Ezberlenilmiş kavramlarla konuşup, ezberlenmiş ve artık bıkkınlık veren yürüyüşlerle protesto ederek “ayin” yapmanın huzurunda teselli buluyor!
Bak arkadaşım…
Bak meslektaşım...
Bırak bunları başkaları yapsın.
Sen gazetecisin…
Hani diyorsun ya…
“Hepimiz Can Dündarız…”
“Hepimiz Erdem Gülüz…”
“Biz de gazeteciyiz; bizi de Silivri zindanına atın…”
İyi diyorsun. Hoş diyorsun. Ama…
Böyle demekle ve böyle slogan atmakla, yürümekle filan olmaz basın özgürlüğü!
Nasıl olur biliyor musun?
Can Dündar ile Erdem Gül’ün yaptığı MİT TIR’ları haberlerinin devamınıgetirerek olur!
Biliyorsunuz…
“Hepimiz Nedim Şeneriz… Hepimiz Ahmet Şıkız” diye bağırıldı ve yüründü. Sanki iki gazeteci trafik suçundan Silivri’ye atıldı; kaçınız bu iki cesur gazeteci gibi Cemaat kumpaslarını yazdınız?
Çoğunluğunuz Cemaat’e boyun eğmeyi sürdürdünüz.
Baksanıza…
Korkup Pensilvanya’ya biat etmeye gidip, dönüşünde Silivri zindanında iken beni işten çıkaran ve şimdi, CHP milletvekili olup dokunulmazlığa kavuşunca, toplu ağlama seanslarında nutuklar atan Enis Berberoğlu mu basın özgürlüğünü sağlayacak?
Ne diyor şarkı; “tak etti canıma bu maskeli balo ve onun sahte yüzleri…”
Geç bunları meslektaşım…
Geç bu çoktan ölmüş kadavraları…
Basın özgürlüğünü…
Hakikatleri yazarak, bedeller ödeyerek söke söke biz alırız.
