MEDYAGUNDEM.COM- Yeni Şafak yazarı Murat Menteş’in bir “Ahmet Hakan’laştırılma projesi” olarak bugün Doğan medyasında “gazlanması”nın aslında medyanın baş iblisi Ertuğrul Özkök projesi olduğuna dikkat çekmiştik.
Meğer baş iblisin “sağ kolu” (sol kolu da Soner Yalçın) Ahmet Hakan Murat Menteş’in “devşirilme” operasyonun bir parçasıymış.
Hatta daha da ileri gidelim Murat Menteş bırakın “Ahmet Hakan’laştırılma”yı bizzat “Ahmet Hakan’ın askeri” çıktı.
Bu da nereden mi çıktı?
23 Ekim 2009 tarihli Hürriyet’te Ahmet Hakan, bizzat kendisi Murat Menteş’i “askeri” ilan ettiğini açıklamış.
Şimdi anlıyor musunuz? 23 Mayıs 2009’da nasıl Ertuğrul Özkök yeni Ahmet Hakan’ların devşirilmesini ima ettiyse, daha o günlerden bu “devşirme” operasyonu başlamış görünüyor.
Murat Menteş de 2009 yılında Yeni Şafak’ın televizyonu TVNET’te Klark programına Ahmet Hakan’ı çıkarmak istemiş, ancak yönetim bunu kabul etmeyince o da Ahmet Hakan için istifa etmiş.
Ahmet Hakan da bir tam köşe bu meseleyi yazıp, “askerine” teselli vermiş.
Bir de Menteş’e şöyle gaz vermişti:
“Ne yalan söyleyeyim… Murat ile Samed’in ‘istifa kararı’nda direnmeleri bana şunu öğretti:
Demek ki bizim ‘eski mahalle’de hâlâ iş varmış…
Demek ki ilkenin ve erdemin oralarda kökü kurumamış…
Helal olsun sana Murat… Helal olsun sana Samed…
Şunu bilesiniz ki:
Siz orada var oldukça, geçmişimle övünmem için elimde çok sağlam iki gerekçem olacak…
Ve siz orada var oldukça geçmişime sırt çevirmem mümkün olmayacak…”
İşte Menteş’i bugün Gezi provokasyonuna övgüler yağdıran, Doğan medyasının gözdesi yapan süreci anlamak istiyorsanız şu 4 yıl önceki Ahmet Hakan yazısı okumalısınız:
(…)
Bir klark çekip istifayı bastılar
YENİ Şafak Gazetesi’nin entelektüel yönü gelişmiş, dikkatle takip ettiğim, eli yüzü düzgün bir televizyon kanalı var…
Adı: TV NET…
Ve bu kanalda “KLARK” adlı tam “kafa dengi” bir program yer alıyor.
Murat Menteş ile Samed Karagöz hazırlayıp sunuyor bu programı…
Murat da, Samed de zıpkın gibi, zehir gibi iki genç…
Yaptıkları program da…
Adile Naşit’e rahmet okuyorlar, Ali Şeriati’yi anımsıyorlar, Yaşar Kurt’a şarkılar söyletiyorlar, Erkin Koray’a selam sarkıtıyorlar, Teoman’a Hayrettin
Karaman Hoca’nın “Günümüz Hayatında Helaller ve Haramlar” kitabını armağan ediyorlar, şair İbrahim Tenekeci’nin hakkını teslim ediyorlar, Mazhar Baba ile muhabbetin kralını yapıyorlar, Sırrı Süreyya Önder’e masal, Haydar Ergülen’e türkü söyletiyorlar…
Yani…
Kendi renklerini göstermekten asla çekinmeden, memleketin bütün renklerine alabildiğine açılıyorlar…
* * *
Ama maalesef bu böyle gitmedi/gidemedi…
Nasıl mı?
Anlatayım:
Geçenlerde Murat Menteş aradı beni…
Dedi ki: “Bu cumartesi gecesi sıra sende… Klark’a gelir misin?”
Televizyon programlarına katılma konusunda alabildiğine temkinli olduğum halde hiç düşünmeden “Tabii ki gelirim” dedim Murat’a…
Ne de olsa “Klark”, benim gözümde sadece bir televizyon programı değildi… İki kafa dengiyle hasbıhal platformuydu…
Neyse…
Sözleştik, anlaştık, ahitleştik… Cumartesi gecesi “Klark”ta olacaktım…
Ve aradan üç gün geçmişti ki…
Murat, çok üzgün, çok mahcup, çok gergin bir şekilde beni aradı…
Dedi ki:
“Maalesef sözümüzde duramıyoruz… Kanalın yetkilileri ‘Ahmet Hakan’ı bu kanala çıkaramazsın’ dediler… Biz de bunun üzerine istifa ettik… Lütfen kusura bakma…”
İlk tepkim şu oldu:
“Yapmayın, etmeyin… İstifa da neymiş… Ben alışkınım bu tür durumlara… 28 Şubat’ta beni bazı televizyonların önünden geçirmezlerdi… Şimdi de başka bazı televizyonların önünden geçirmiyorlar… Böyle durumları kafaya takmam ben… Siz programınızdan vazgeçmeyin…”
Ama hayır…
Ne desem, ne söylesem zait… Ne desem, ne söylesem nafile…
Murat ve Samed kararlarını çoktan vermişler…
Murat dedi ki:
“Bu gâvura bile yapılsa tavrımız aynı olurdu”.
* * *
Bizim “eski mahalle”nin “eski” halini hatırlıyorum da…
Ne çok “delikanlı” vardı oralarda…
Bir “Dava delisi” Nurettin vardı mesela…
Gıpta ederdim kendisine… Eften püften bir mesele yüzünden 23 yıl hapis cezası yemişti de bana mısın dememişti…
İlke abidesi gençler vardı…
Erdem timsali abiler vardı…
Kapıyı çekip giderler, arkalarına bile bakmazlardı…
Mazluma da, zalime de kimlik sormazlardı…
“Efendilik” taslayana, ağızlarını doldurarak öyle güzel “Hadi oradan” derlerdi ki, hayran kalırdınız…
Sadece dostları değil, düşmanları da etkileyecek “klas hareketler” çekerlerdi…
Gadre uğramışlığı kendilerine acayip yakıştırırlardı…
Mazlum oldukça güzelleşirlerdi…
* * *
Çoktandır, bizim “eski mahalle”ye bakıp, iç geçiriyordum…
Diyordum ki:
“Her şeyi kurcalayan, efendisizliği bayrak yapan, Allah’tan başka kimseye kul olmamayı tercih ederek özgürleşen, tartışılmayacak konu, hırpalanmayacak ulu zat bırakmayan, hiçbir yerlerini kiraya vermemiş olan o delikanlılar nereye gitti? Köklerine kıran mı girdi?”
Ne yalan söyleyeyim…
Murat ile Samed’in “istifa kararı”nda direnmeleri bana şunu öğretti:
Demek ki bizim “eski mahalle”de hâlâ iş varmış…
Demek ki ilkenin ve erdemin oralarda kökü kurumamış…
Helal olsun sana Murat… Helal olsun sana Samed…
Şunu bilesiniz ki:
Siz orada var oldukça, geçmişimle övünmem için elimde çok sağlam iki gerekçem olacak…
Ve siz orada var oldukça geçmişime sırt çevirmem mümkün olmayacak…
(…)
