Esed güçlerinin Suriye’de kimyasal silah kullanmaya başlamasını görmeyen, İsrail propagandası yaparak Baas rejimine örtülü destek veren, mezhepsel ve etnik yapıları kaşıyarak ‘kaos’ arayışı içinde olan ve yeni devlet anlayışına karşı yapıların oyuncağı haline gelen malum medya, istihbarat oyunları ile psikolojik savaşını sürdürüyor.
Hedefinden yeniden inşa süreci olan yapıların taşeronluğuna soyunan malum medya dezenformasyon ile Reyhanlı saldırısındaki asıl failleri gizlemeye devam ediyor. Hedefinde Hatay, amacında ‘Alevi-Sünni’ çatışması olan malum medya, Red Hack isimli grubun yayınladığı belgeleri bile sansürleyerek muhalifleri hedef alıyor, belgelerde açıkça işaret edilen Acilcileri ise görmezden gelerek Marksist yapıları korumaya alıyor.
Ve gazetelerinin birinci sayfalarını şu şekilde süslüyorlar:
Hürriyet: “Bu kez ‘bomba mail’ler”,
Milliyet: “Redhack’ten Reyhanlı belgeleri”
Aydınlık: “Reyhanlı bombaları El Nusra”nın, ”“El Kaide şüphesi”
Sözcü: “Asker istihbarat vermiş devlet uyumuş: Reyhanlı’da 51 kişi göz göre göre ölmüş”
Vatan: “Redhack bombası”
Taraf: “El Nusra mı bombaladı?”
Evrensel: “Bomba geçen hanı”
Ertesi gün ise derin bir sessizlik. Hiç biri tutuklananların kimliklerini araştırmıyor. Marksist marjinal örgütlerle yakınlığı deşifre olan bombacıların güvenlik birimleri tarafından yapılan araştırmalarına yer vermiyor. Varsa yoksa devletin içerisine çöreklenmiş derin yapılar tarafından sızdırılan belgeler… Bir tarafta yeni devlet bir tarafta yıllardır devleti içten içe sömüren yapı. Sömürünün yanında durma alışkanlığı ile atılan manşetler. Ve derin sol örgütler ile ilişkileri deşifre olan militanlar ansızın İslamcı yapılıyor, yetmiyor muhalifler ile bağlantıları olduğu iddia ediliyor. Aynı Danıştay saldırısında olduğu gibi… Gece kulüplerinden çıkmayan tetikçi Alparslan Arslan’ın İslamcı olduğunu dayatan yine bunlardı. Tansel Çölaşan’ın mütedeyyin insanları ve hükümeti hedef tahtasına oturtan sözleri, yıllar sonra bizzat olayın tanıkları tarafından yalanlanmıştı ama bu gruptan tek bir özür gelmemişti. Köşeye sıkışan Çölaşan, kendisini tekzip ederek, “Saldırının tanığı değilim” demek zorunda kalırken, onun önceki sözlerini manşetlerine çeken genel yayın yönetmenlerinden bir adım gelmemişti. Kirli gazetecilikte sınır tanımıyorlardı.
Bugün olduğu gibi… İşte deliller ortada, THKP/C’nin eylemi dünya basınında, Redhack isimli gruba belgeleri sızdıran asker ifadede, belgeler arasında Acilcilerin saldırı öncesi Mihraç Ural’ın evinde toplanarak eylem hazırlığı yaptığı da deşifre oldu, neyi bekliyorlar? Neden bu kadar net bir olayda kalem sallamıyorlar. Bir sırtlanı koruma güdüsü ve yeniden inşa sürecini baltalamak adına kimin adına operasyonlar yapıyorlar? Konu hakkında devlet tarafından yapılan açıklamaları yok saymak kime hizmet ediyor? Dün aynı devlet tarafından kendi halkına bildiri yayınlanınca araştırmadan manşet yaparken bugün neden normalleşen devletin sözlerine itibar etmiyorlar? 28 Şubat darbesi ile birlikte asıl görevlerinin dışına çıkarak jakoben elitlerin istediği şekilde dizayn edilen istihbarat birimlerinin değişime geçtiği bir dönemde neden hedef alıyorlar? Dün o birimlerin darbelerdeki rolü, kaos eylemlerindeki parmağı ve halka yaptıkları zulmü görmez iken bugün neden kurumlar arası çatışmayı körüklemek için kirli oyunlara başvuruyorlar?
Kendi halkını düşman gören anlayıştan yavaş yavaş uzaklaşan kurumları hedef alarak, hangi lobilere hizmet ediyorlar?
Bu son soruya cevap vererek bitirelim: İsrail ve Neo-Concular… İki derin lobinin Türkiye’deki medya uzantıları statükolarını yitirirken, Reyhanlı saldırısı sonrası tek merkezden yönetilen yapılar acziyet içerisinde yeni devlet anlayışı ile mücadele etmeye çalışıyor. Hayata geçirdikleri psikolojik harp denemelerine muhalefet partilerinden de destek almayı ihmal etmeyen lobi, kısa süre içerisinde hükümetin kararlı bir duruş sergileyerek hücreleri yenilemeye gideceğini bildiklerinden panikle saldırıyorlar.
ASLAN DEĞİRMENCİ-HABER 10
