PKK’lılara dadılık yapmış

Aslında kendi kendisini sıkıntıya sokuyor.
Konuştukça daha fazla çelişkiler ortaya çıkıyor. CHP‘li Hüseyin Aygün, buna rağmen kendi durumunun garipliğine bakmayıp, başkalarına kızıyor.
Terör örgütü mensuplarıyla anlaşarak dağa gittiğini iddia edenlere“Utansınlar” diyor.
Onları “Ulu Divan’a” havale ediyor.
Oysa, her şey apaçık ortada. Aygün, PKK‘lılarla anlaşarak dağa gitmemiş olabilir.
Ancak, onlarla anlaşarak dağda kaldığı belli!
Ortada bir “danışıklı dövüş” yoksa da “danışıklı kalış” var! Üstelik, bunu kendisi anlatıyor.
Aygün’ün dünkü Sabah Gazetesi‘nde yer alan sözleri son derece düşündürücü. Bakın neler diyor: “6-7 saatlik bir yürüyüşten sonra doğal bir kaynağın içinde, ağaçların üstünü çatı gibi örttüğü bir vadide durduk. İki kişiydiler. Sonra içlerinden biri asıl militanların bulunduğu bölgeye gitti. Ben ve bir militan kaldık. Benim yanımda kalan arkadaş çok gençti ve yorgundu. Hemen uyudu. Hatta sabah onu ben uyandırdım.”
Yani…
PKK‘lılardan biri gitmiş, diğeri uyumuş. Kendi anlattıklarına bakılırsa, Hüseyin Aygün gözünü bile kırpmamış. Teröristin başında oturup uyanmasını beklemiş.
Ne zamana kadar? Sabaha kadar!
Çünkü, teröristi sabah kendisinin uyandırdığını söylüyor. Ben olsaydım, tam bu noktada sorardım:
-Gece, “üşümesin” diye üzerini de örttünüz mü?
* * *
Kimsenin O‘nu suçlamasına gerek yok.
Hüseyin Aygün bizzat anlatıyor. Kendisini “kaçıran” silahlı PKK‘lılardan biri çekip gitmiş. Diğeri de yatıp uyumuş. İstese kaçıp kurtulacak. Ama hiçbir yere kımıldamıyor. Saatlerce militanın başında uyanmasını bekliyor.
Aygün niçin yerinden kıpırdamıyor?
Neden kaçıp kurtulmuyor?
Demek ki, oldukça rahat! Büyük bir özgüven içinde! Kendisine orada hiçbir zarar gelmeyeceğinden son derece emin!“Serbest kalmak” için giden PKK‘lının gelmesini, uyuyanın da gönlünün olmasını bekliyor!
Acaba bu özgüven nereden kaynaklanıyor?
Aygün, bu ve benzeri çelişkilerin hiç birine tatmin edici bir izah getirmiyor. Sadece konuşmaya, PKK‘lılara da “arkadaşlar”ve “bu ülkenin gençleri” gibi sözcüklerle hitap etmeye devam ediyor.
Sonra, kendisini suçlayan AK Partili Şamil Tayyar‘a “Utansın” diyor.
Bırakın Şamil Tayyar‘ı, CHP ayakta.
Hüseyin Aygün‘ün tavırları karşısında, sadece AK Partililer ve MHP‘liler değil, CHP‘liler bile hop oturup, hop kalkıyor…
* * *
Şimdi, “Öyle kolay mı kaçıp kurtulmak, adam dağın başında nereye gitsin” diyebilirsiniz.
Belki sizin veya bizim için öyle olabilir. Ama, Aygün için durum farklı. Daha iki gün önce, “Ben o dağları avucumun içi gibi bilirim” diye övünmemiş miydi? İsteseydi, kaçıp kurtulurdu.
Belli ki kaçmak da kurtulmak da istememiş!
Zaten kendisi “Bana zarar vermeyeceklerini biliyordum” diyor. Durum bu olunca, Meclis‘teki bütün CHP milletvekillerine sormak gerekiyor:
-İçinizden hanginiz, eli silahlı PKK’lıların arasına düşüp de kendisine zarar gelmeyeceğini söyleyebilir.
Ya bir tane çıkar, ya iki tane.
Demek ki, PKK‘lıların nezdinde Aygün‘ün farklı ve çok özel bir yeri var!
* * *
Aygün‘ün yaptığı açıklamaların büyük bölümü kendi içinde çelişkili ve inandırıcı değil…
Mesela, dağa götürülmesinin yerel bir birimin tasarrufu olduğunu iddia ediyor. Oysa bu mümkün değil. Olmaz, olamaz. O“gençler” diye hitap ettiği PKK‘lılar, Kandil‘den talimat almadan tuvalete bile gidemez.
Ayrıca, PKK‘lıların can güvenliğini önemseyip kendisinin üzerine titrediklerini söylüyor. Sonra da yanındakilerden birinin çekip gittiğini, diğerinin de yatıp uyuduğunu ve yapayalnız kaldığını anlatıyor.
Çelişkiler içinde bocalayıp duruyor! İlginçtir, her olayda öküzün altında buzağı arayan bizim medyanın büyük bölümü de hiç sorgulamadan dinliyor. Yetmiyor, ortaya bir de “Ben Aygüncüyüm” diye yazı yazanlar çıkıyor.
Çok, çook, çooook garip değil mi?

EMİN PAZARCI/TAKVİM