MEDYAGÜNDEM- Medyada “komplo yok korosu”nu susturacak, bu koronun üyelerinden Star gazetesi yazarı “komploörter” Mustafa Akyol’un ısrarlı “komplolara inanmam” duruşunu sarsacak bir yazı Yeni Şafak’ta Cem Küçük’ten geldi.
Küçük, “…bu topraklarda o kadar çok komplo yaşandı ki, siz ve sizin gibi düşünenler bu meselelere el atmaya hiç cesaret edemedi. Ciddi hiçbir olayı sorgulamadı. Yüzlerce suikast, provokasyon, cinayet görmezden gelindi.” dedi.
İşte o yazıdan bazı bölümler:
(…)
Türkiye’nin 1958’den beri tecrübe ettiği her olayı kendi başına olmuş gibi kabul edersek hiçbir şeyi açığa çıkaramayız. Halbuki bazı olayları kimlerin gösterime soktuğunu bilemeyiz. Elbette her şey komplo teorisiyle açıklanamaz. Toplumların kendi dinamikleri vardır. Bazen spontane gelişen olaylar tarihin akışını olduğu gibi değiştirir.
Bu minvalden hareketle Sayın Akyol ve onun gibi düşünenlere bazı sorular sormak isterim. Sayın Akyol genelde olaylara düz mantıkla ve sosyolojik açıdan bakıyor. Neden sonuç ilişkisini sorguluyor ama bazen üçüncü, gizli ellerin devreye girmiş olabileceğini hesaba katmıyor. Mesela 1988’de Özal’a yönelik suikastı aklı başında herkes Kartal Demirağ’ın tek başına işlemediğini biliyordu. Özal’ın Cumhurbaşkanlığına giden yolda önü kesilmek isteniyordu. Ayrıca eski rant düzenine dönmek isteyen işadamı, medya patronları, Özel Harp Dairesi’yle beraber bu suikastı organize etmişlerdi.
Meseleyi soruşturan Savcı Uğur Tönük suikastın ipuçlarını bulmuştu ki, kendisini Özel Harp Dairesi’nden birileri İstanbul Ulus’ta bir villaya çağırdılar. Tönük bu konuda şöyle demişti: ‘Bana ‘Paşamız bu tahkikatı yapmanızı istemiyor’ dediler. Bu paşa dönemin MGK Genel Sekreteri Sabri Yirmibeşoğlu’ydu. Hatırladığım kadarıyla mealen ‘Bu soruşturmayı bırak, işi karıştırma çek git, yoksa senin akıbetin de iyi olmaz’ gibi ifadeler kullanarak beni tehdit ettiler.’ Hatta savcının 7 yaşındaki kızı Gülsefa’yı bile kaçırmışlardı.
Peki ya 2002’de Ecevit’e kurulan Troyka komplosuna ne diyeceksiniz? Ecevit’e iş göremez raporları hazırlayıp Hüsamettin Özkan-İsmail Cem-Kemal Derviş üçlüsünün iktidara geleceği üzerinden milletin zihnine kurgu yapıldı. Türkiye’nin bu üçlüyü beklediği ve dünyanın onları desteklediği yazıldı çizildi.
Şimdinin Hürriyet Yayın Yönetmeni, o zamanın Radikal gazetesi yazarı Enis Berberoğlu, 16 Mayıs 2002’de Kemal Derviş’i, Hüsamettin Özkan’ı ve İsmail Cem’i övüyor; Avrupa Birliği, küresel ekonomi ve yerel siyaset için bu iç ismin bir araya gelmesi gerektiğini söylüyordu. Hatta yazısında isim vermeden İstanbullu patronların da bu üç isme çok olumlu baktıklarını ve Troyka yönetiminin Türkiye için çok hayırlı olacağını söylediklerini yazıyordu. Bu komployu kim hazırlamıştı? Bu yalanlara niçin ses çıkarılmadı?
(…)
Bunları da geçtim. Defalarca kez yazdım, başkaları da. Cengiz Çandar 1997’de ABD Dışişleri Bakanlığı’nın 8. katındaki toplantıyı yazmasa, 28 Şubat’ın gerçek sebebini asla öğrenemeyecektik. Alan Makovsky ağzından kaçırmasa, Çandar’a Erbakan’ın darbesiz devrileceği kararı aldıklarını söylemese, dünyadan haberimiz olmayacaktı. Üstelik bunun belgesi de yok. Zaten böyle toplantıların resmi evrakı olmaz.
Şimdi Sayın Akyol ve hiçbir şeyde komplo aramayanlara soralım. Yukarıdakilere benzer onlarca olay oldu Türkiye’de. Bu konularda neler yazdınız? Hiç mi şüphelenmediniz? Eğer bir yazar ya da aydın sıkıntılı konularda hiç kalem oynatmıyorsa, ortada garip bir durum var demektir. Belki yakın gelecekte Gezi Parkı’yla ilgili ortaya ne bilgiler çıkacak. Niye çok küçük bile olsa şüphe etmiyorsunuz?
(…)
