Bir hatırlatma, bir temenni
Okuduğunuz, son beş ay içinde Uludere üzerine yazdığım onuncu yazı. Yani Başbakan’ın deyimiyle “Uludere ile yatıp kalkan” kategorisine giren bir yazar olarak Washington temsilcimiz Ali Akel’in Uludere hakkındaki bir yazısından ötürü işine son verilmesi beni fazlasıyla üzdü.
Ancak Yeni Şafak’ın salt bu karar üzerinden değerlendirilecek bir gazete olmadığını da biliyorum. Çünkü İçişleri Bakanı’nın söylemlerinden hükümetin Suriye politikasına kadar pek çok meselede en muhalif yazıların çıktığı, Murat Aksoy ve beni Uludere’ye gönderip izlenimlerimizi manşetten yayınlamış bir gazeteden bahsediyoruz.
Ayrıca sadece darbeye teşebbüs edildiği zamanlarda değil, darbe gümbür gümbür yapılırken dik durmuş, polislerce basılmış, kapatılmaya çalışılmış ama yine de kovulan yazarlara kapısını açmış bir gazeteden;
Ve Tayyip Erdoğan aleyhinde ifade vermediği için vücuduna elektrikle işkence edilmiş, yedi yaşındaki yeğeni dahil akrabaları gözleri bağlı gözaltında tutulmuş, aylarca hapis yatmış medya patronlarından bahsediyoruz.
Yani söz konusu olan ileri sürüldüğü gibi “Başbakan istedi, yaptılar” formatında, “emir-çıkar” pragmatizminde bir mesele değil; hatta Başbakan’ın haberinin olduğu bir mesele bile değil. Ama Başbakan’la aynı dönemde hapse girmiş, “Şeriat çetesi kurup geleceğin başbakanını seçtirmek” suçlamasıyla daha o zamandan ödedikleri bedellerle kaderleri Tayyip Erdoğan’la kesişmiş insanların verdiği duygusal bir karar mevzubahis…
Bu yüzden darbe planlarında adı “faydalanılacak gazeteciler” diye geçenlerin, 28 Şubat’tan 27 Nisan’a ‘esas duruş’ları herkesin malumu olanların, kimse önünden geçemezken Genelkurmay arşivlerine buyur edilenlerin, gazeteciler andıçlandığında veya Yeni Şafak basıldığında gıkını çıkartmamış meslek kuruluşlarının, hâlen Mustafa Balbay’ın gazetecilikten tutuklu olduğunu iddia edebilen platformların Yeni Şafak’a yönelik eleştirileri hükümsüzdür. Zira onların kurulmasını arzu ettiği düzende bırakın gazetecilerin işten çıkarılması, stadyumlara doldurup ‘gereğinin yapılması’ söz konusudur.
Son olarak, şu kanaatimin altını ‘amasız’ çizmek isterim: Yeni Şafak’ın –lafın gelişi değil, kelimenin her anlamıyla- şanlı tarihi bağlamında düşünüldüğünde alınan son karar, o tarihle çelişmektedir. Dilerim meselenin “tatlıya bağlanma” imkânı hâlâ mevcuttur…
HİLAL KAPLAN/YENİ ŞAFAK
