Ancak gerçeği eğip bükmek ya da “yorum genişliği” perdesinin arkasına saklanarak yaşananların “sebep-sonuç” ilişkisini görmezden gelmek tarafgirliğin de ötesinde bir mana ifade ediyor.

Mesela, bugün atılan manşet ve altında yazılanları okuduğunuzda Gezi Dayanışması’nın “Mesele Gezi Parkı olmaktan çıktı, direnişe devam ediyoruz” açıklamasını göremiyorsunuz. Hatta haberin tamamının yer aldığı iç sayfalara baktığınızda Taksim Dayanışması’nın kamuoyunun önemli bir kesimi tarafından tepki gören bu açıklamasına sayfanın ancak dibinde yer verildiğini görebiliyorsunuz. Okuduğunuzda ise “Herkes sakinleşmişti, Erdoğan ‘boşaltın’ deyince ortam değildi” mesajını görüyorsunuz.

Halbuki herkes biliyor ki Başbakan’ın bu açıklaması Taksim Dayanışması’nın ‘Direnmeye devam edeceğiz’ açıklamasının ardından geldi. Ancak gelin görün ki gazete olayı “Başbakan boşaltın dedi, polis saldırdı” mantığıyla okuyucusuna sunuyor.

Gazetenin internet sitesi ise ayrı bir alem… Provokasyon değilse keskin bir habercilik cehaletiyle yoğrulmuş başlıklar, sayfa kurgulaması ve görsel unsurlar… Ortamı sakinleştirmeye, provokasyonlara dikkat edilmesine yönelik bir uyarı yok. Sağduyu çağrısı yapan siyasetçi ve sanatçılar da hem gazetenin hem internet sitesinin görüş alanı dışında kalıyor…

Sebep?

Vatan’ı konuşmaya hiç gerek yok; hali ortada…

Boyner, Koç, Doğan ve ardından da Demirörenler…